ایران دریلینگ: دیدن یک مهندس جوان، پرانرژی و خوش برخورد در جایگاه مدیر عاملی یکی از شرکت‌های مطرح کشور در صنعت فراساحل ایران، هر چند ممکن است در نگاه اول برای مخاطبینی که مهندس آرین تبریزی را نمی‌شناسند کمی تعجب برانگیز باشد، ولی برخورداری از سالها تجربه مدیریتی آنهم در شرکت‌های بزرگ و معتبری مانند صدرا، صف، صدف، نفت سازه قشم، فن آوری آب‌های عمیق، لوید آلمان کیش و... همچنین مدیریت سایت و پروژه‌های بزرگی در شرکت‌های گروه ریال از قبیل دراگون آفشور و رویال باختر کیش، مهندس تبریزی را به گزینه‌ای باتجربه و قابل اعتماد برای بدست گرفتن سکان مدیریت شرکت رویال باختر کیش تبدیل کرده است. مهندس تبریزی که بعد از دریافت مدرک فوق لیسانس مهندسی مکانیک خود (با گرایش فیزیک دریا از دانشگاه دولتی هرمزگان) از سال 80 بصورت مستقیم درگیر فعالیت در پروژه‌های مختلف فراساحلی بوده است، بیش از یک سال است که مسئولیت مدیر عاملی شرکتی را عهده دار است که تاسیسات، شناورها و تجهیزات فراوانی دارد و بایستی پاسخگوی انتظارات زیاد سهامداران این مجموعه از خود برای سودآوری و بازاریابی برای این سازه‌ها باشد؛ اما مشکل اینجاست که صنعت فراساحل ایران در یک دوره رکود بی سابقه به سر می‌برد و بسیاری از شرکت‌های فعال در صنعت فراساحل ایران شرایط مالی و کاری چندان مناسبی را پیش روی خود نمی‌بینند. در همین راستا با مهندس تبریزی در خصوص موضوعات مختلفی به گفتگو نشستیم تا ببینیم این شرکت در شرایط فعلی با چه مشکلاتی رو به روست، چه انتظاراتی از مدیران ارشد صنعت نفت کشور دارد، چه فعالیت‌هایی را در دست اجرا دارد و برای حفظ سودآوری خود در شرایط فعلی و مقابله با چالش‌های آینده چه راهبردهایی را مد نظر قرار داده است. آنچه در پی می‌آید ماحصل این گفتگوی 2 ساعته است که شما مخاطبان گرامی باشگاه خبری ایران دریلینگ را به خواندن آن دعوت می‌نمائیم.

آقای مهندس تبریزی، بعنوان اولین سوال و برای شروع مصاحبه،  لطفا کمی در خصوص رویال باختر کیش  و شرکت‌های زیر مجموعه آن توضیح بدهید.

شرکت رویال باختر کیش در سال 1388 تاسیس شده است و همواره در پروژه‌‌‌‌های نفت و گاز فراساحلی و کشتیرانی فعالیت داشته است؛ عمده فعالیت‌‌‌‌های این شرکت در بحث کشتیرانی، اجاره شناورها، بانکرینگ و پروژه‌‌‌‌های EPC(مهندسی، تامین کالا و ساخت) بوده و در حال حاضر بالغ بر 20 میلیارد پروژه با قراردادهای جاری با شرکت‌‌‌‌های دولتی دارد و درصدد افزایش حجم  این قرارداد‌هاست؛ این شرکت همچنین  بالغ بر صد نفر نیروی متخصص از قبیل پتانسیل‌‌‌‌های مهندسی، ساخت،  مدیریت و هم چنین برنامه ریزی دارد و دارای چندین و چند ناوگان دریایی از قبیل ریگ‌‌‌‌ها، جک آپ‌‌‌‌ها و شناورهایی از قبیل شناورهای خدماتی، تدارکاتی، تندرو، مسافربر و‌... است که از توانمندی‌‌‌‌های ویژه  شرکت رویال باختر کیش است.

شرکت رویال باختر کیش دارای نمایندگی دو شرکت اماراتی به نام های " دلتا المحیطات" و " دراگون آفشور" را دارد.همچنین شرکت های همکار رویال باختر کیش در ایران ، شرکت " نمایندگی کشتیرانی اژدر سازه صدف" ، " حفاری نفت و گاز اطلس اروند" ، دراگون آفشور اروند" و " آفشور مارین قشم" هستند . یکی از این شرکت‌ها در حوزه حفاری فعالیت ‌‌‌‌دارد، مابقی در حوزه فراساحل، شرکت آفشور مارین قشم در  خصوص ساخت و راه اندازی یارد قشم فعالیت ‌می‌کند باید اشاره کنم که انتقال پایانه شناور نفت خام (FSU) خلیج فارس به عنوان بزرگترین پایانه ساخته شده در جهان با 21 مخزن و ظرفیت نهایی ذخیره سازی 2 میلیون و 207 هزار بشکه و   بازسازی کل سکوهای نفتی  میدان سلمان که بزرگترین مجتمع فرآیندی خلیج فارس است نیز توسط این شرکت انجام شده است.  همچنین این مجموعه تاکنون توانسته میلیون‌ها تن فرآورده نفتی را با استفاده از ناوگان دریایی خود حمل کند. در حال حاضر نیز شرکت رویال باختر کیش با شرکت فلات قاره قرارداد بانکرینگ دارد؛ ما در بخش دریایی توانمندی‌های بی نظیری داریم و یکی از اهداف اصلی ما تامین نیاز شناوری شرکت‌های نفتی است تا سرویس دهی به میادین نفتی بدون وقفه و با بهترین کیفیت انجام گیرد.

در حوزه خشکی هم فعالیتی دارید؟

تاکنون نداشتیم، اما در چشم انداز آتی ما وجود دارد و در حال اخذ الزامات پروژه‌‌‌‌های خشکی هستیم، چرا که خشکی رتبه‌‌‌‌های خاص ‌‌‌‌می‌خواهد، ولی صنعت فراساحل اینطور نیست. با اینحال ما در تلاش هستیم تا رویال باختر کیش در آینده نزدیک به مجموعه‌ای تبدیل شود که هم در بخش خشکی و هم در صنایع دریایی و فراساحلی بصورت همزمان مشغول به فعالیت باشد؛ چرا که هم تجهیزات دستیابی به چنین هدفی را در نقاط استراتژیک جنوب و مناطق مورد نیاز داریم و هم از تجربه، دانش و توان مدیریتی بالایی برای مدیریت پروژه‌ها در دو بخش خشکی و دریایی برخورداریم.

این تجهیزات از نظر مالکیتی کلا متعلق به مجموعه هستند؟

بله همگی آنها، تجهیزات ملکی سازمان هستند و مدارک ثبت آن نیز موجود است؛ ولی با توجه به کاهش حجم پروژه‌‌‌‌های نفتی در ایران و سخت ‌گیری‌‌‌‌هایی که از طرف کارفرما دیده ‌‌‌‌می‌شود، علیرغم نامیدن سال جاری  به نام سال اقتصاد مقاومتی از سوی مقام معظم رهبری، متاسفانه از توانمندی‌‌‌‌ها و تجهیزات داخلی بخوبی استفاده ‌‌‌‌نمی‌شود و تمایلاتی برای استفاده از تجهیزات خارجی در کشور به بهانه جدید ساخت بودن آنها وجود دارد. این در حالی است که مثلا جک آپ‌های شرکت ما با وجود سال ساخت پائین، تمام کلاس‌‌‌‌ها و مجوزهای لازم برای حضور در آب‌‌‌‌های آزاد را دارا هستند؛ مثلا شما به همین خودروی پیکان نگاه کنید که با وجود مشکلات زیادی که به دلیل ‌‌‌‌قدیمی ‌بودن و امکانات کم دارد، به دلیل این که اقتصاد کشور و نیروی انسانی از آن ارتزاق ‌‌‌‌می‌کنند، هم چنان استفاده ‌‌‌‌می‌شود و معاینه فنی هم ‌‌‌‌می‌گیرد؛ ولی جالب است که در دریا با وجود امکانات کم و محدودیت‌‌‌‌هایی که به دلیل شرایط استراتژیک و استانداردهای خاص دریا وجود دارد، باز هم چنان سخت گیری‌‌‌‌هایی وجود دارد که در مقاطعی مجبور به تعدیل نیرو‌های متخصص شده‌ایم.  مایه تاسف است که نیروی ایرانی بیکار باشد و ما از شناورها یا تجهیزاتی در مایل‌‌‌‌ها آن طرف‌تر استفاده کنیم و کار و پول ایرانی را به خارجی‌ها انتقال دهیم؛ این به نظر من ظلم به کشور و نیروی انسانی کشور است.

در شرایط فعلی برخی‌‌‌‌ها به خاطر بحث تحریم‌‌‌‌ها و شرایط فعلی اقتصادی ‌‌‌‌می‌گویند کار نیست؛ آیا در تشکیلات شما هم به دلیل نبود کار تعدیل نیرویی صورت گرفته یا تجهیزات شرکت بیکار مانده اند یا شما معتقدید که کار وجود دارد، ولی به جای استفاده از توانمندی داخلی با خارجی‌‌‌‌ها کار ‌‌‌‌می‌کنند؟

به طور کلی در صنعت نفت یک سری پروژه‌‌‌‌های ساخت و یک سری پروژه‌‌‌‌های خدماتی وجود دارد که پروژه‌‌‌‌های خدماتی در حال حاضر همچنان وجود دارد، به دلیل این که ما همچنان به حفاری و جابه جایی نفرات توسط شناورها نیاز داریم.  از همین رو بخش عمده‌ای از فعالیت‌‌‌‌های اصلی رویال باختر کیش کشتیرانی است؛ در واقع ما ناوگان دریایی داریم و پروژه هم در نفت وجود دارد، ولی در مناقصات سخت گیری‌‌‌‌هایی ‌‌‌‌می‌شود که متاسفانه مجبور ‌‌‌‌می‌شویم به جای استفاده از توانمندی‌های داخلی، تجهیزات را از شرکت‌‌‌‌های خارجی بخریم یا اجاره کنیم که این امر موجب خروج ارز از کشور ‌‌‌‌می‌شود؛ پروژه‌‌‌‌های ساخت نیز متاسفانه به ویژه در صنایع فراساحل  تقریبا به صفر رسیده است و شما باید ذره بین به دست بگیرید که یک پروژه ساخت و نصب ببینید‌. البته امیدواریم گشایشی ایجاد شود و سرمایه گذاران خارجی هر چه سریعتر به صنعت نفت ایران بپیوندند و شاهد رونق کسب و کار در این حوزه باشیم؛ اما دغدغه بنده این است که در راستای استفاده حداکثری از توان داخلی، ما به عنوان پیمانکار داخلی از تمامی پتانسیل‌ها و توانمندی‌هایمان ‌نمی‌توانیم استفاده کنیم‌. پتانسیل ما بسیار  بالاتر است؛ اگر شما تحقیقی داشته باشید، یاردهایی که رویال باختر کیش در مناطق عملیاتی خرمشهر، قشم و کیش دارد، دارای زیرساخت‌‌‌‌های خوبی است‌.

این یارد‌‌‌‌ها عملیاتی است؟

یارد خرمشهر هم یارد سکوسازی و هم یارد کشتی سازی است؛ در یارد قشم که جدیدا زمینش را تحویل گرفتیم، در حال آماده سازی زیر ساخت‌های لازم جهت سکوسازی و کشتی سازی هستیم؛ در کیش نیز کارخانه‌ای به مساحت یک هکتار داریم که تجهیزات حفاری را در آن نگهداری کردیم و درصدد هستیم که بخشی از جک آپ‌ها را در آن جا بازسازی و نوسازی کنیم، بنابراین کاری که در آن جا انجام ‌‌‌‌می‌شود، تعمیرات ونگهداری خیلی از تجهیزات فراساحل است که در منطقه کیش وجود دارد، آن جا ‌‌‌‌می‌تواند انبارش و استفاده شود. از سوی دیگر شرکت دراگون آفشور که نماینده آن در ایران رویال باختر کیش می باشد ، دارای یارد ساخت در امارات ‌می‌باشد که جکت‌های A20 و A21 میدان ابوذر در این یارد ساخته شده است‌.

آیا شرکت رویال باختر کیش بصورت EPC در پروژه‌های فراساحلی مشغول به فعالیت می‌باشد؟

بله البته دایره فعالیت این شرکت فقط محدود به EPC نیست و این شرکت در زمینه نفت و گاز، فراساحل، کشترانی و بازرگانی نیز فعالیت ‌می‌کند.  البته با توجه به بازار کار و پتانسیل مجموعه ما و متخصصان حوزه فراساحل از جمله خود بنده که تحصیلات و سوابق مدیریتی در این حوزه دارم، تمرکز ما بیشتر در این حوزه قرار گرفته است.

آیا می‌توانید به برخی از پروژه‌‌‌‌هایی که در قالب EPC از سال 88 به بعد در مجموعه شما انجام شده است، اشاره کنید؟

پروژه‌‌‌‌هایEPC  که انجام شده شامل ساخت، رنگ، سند بلاست و نوسازی سکوهای مجتمع سلمان، ساخت وبارگیری جکت‌‌‌‌های ابوذر و پروژه‌‌‌‌های کوچکی نظیر نصب جرثقیل‌‌‌‌ها روی سکوها بوده است.

شما در صحبت‌های اولیه خود در خصوص معرفی گروه رویال، اشاره‌ای به بحث ساخت یک یارد جدید در قشم داشتید. با توجه به شرایط رکود فعلی و مشکلات مالی که گریبان بسیاری از شرکت‌های فعال در صنعت فراساحل را گرفته است و اینکه یارد شرکت‌های رقیب شما نیز شاهد فعالیت خاصی نیستند، استراتژی شما برای ساخت یارد جدید با توجه به هزینه‌های سربار آن برای مجموعه شما چیست؟ 

تصمیم و استراتژی شرکت جهت ساخت یاردی که به آن اشاره کردید، مربوط به امسال یا سال گذشته نیست، این تصمیم مربوط به 7 سال پیش است که در آن زمان اگر یادتان باشد، پروژه‌‌‌‌های نفتی بسیار بود و حجم پروژه‌‌‌‌ها در اوج بود؛ در قشم مگر چند یارد وجود دارد؟ تنها 3 شرکت مپنا، نفت سازه قشم و پارس فراگام در قشم یارد دارند؛ در قشم خیلی یارد سکوسازی و کشتی سازی وجود ندارد و به همین دلیل منطقه آزاد درصدد است که شهرکی به اسم خوشه صنعتی را درست کند و رویال باختر کیش هم درصدد است که به عنوان لیدر این پروژه، بخشی از زمین را به این پروژه اختصاص دهد و  به دنبال توسعه آن برای آینده هستیم. شما ‌‌‌‌می‌گویید ممکن است در آینده کار زیادی نباشد و به همین جهت ساخت یک یارد جدید تنها برای شما هزینه دارد، اما من اعتقاد دارم که در حال حاضر کار نیست و اگر سیاست گذاری‌‌‌‌ها، تعامل با کشورها و سرمایه گذاری‌‌‌‌های بین المللی شکل بگیرد، کار بالقوه زیادی در کشور وجود دارد. در واقع بسیاری از میادین کشور هنوز توسعه پیدا نکرده‌اند و تعداد زیادی نیز هنوز کشف نشده‌اند، حفاری بسیاری از میادین نیز انجام نشده است که بهره برداری و تولید از آن‌‌‌‌ها نیاز به سکو، خط لوله و پالایشگاه دارد و این‌‌‌‌ها همه ظرفیت‌‌‌‌های بالقوه زیادی است که وجود دارد و باید به بالفعل تبدیل شوند، در غیر این صورت تولید نفت و گاز کشور به دلیل فرسودگی تجهیزات کاهش فراوانی خواهد یافت، چرا که عمر طراحی ماشین آلات در دریا بسیار محدود است و نیاز به بازسازی متعدد دارد؛ با توجه به همین موارد است که ما در صدد ساخت یارد جدید در قشم ‌می‌باشیم ولی روند پیشرفت آن به دلیل عدم وجود پروژه‌های ساخت به  کندی پیش ‌می‌رود. با وجود تمام این مطالب اما، بنده معتقدم که ما نباید فقط شرایط حال حاضر را ببینیم، ما آینده را این طور ‌‌‌‌نمی‌بینیم و این طور نخواهد بود که ایران دست روی دست بگذارد تا این روال ادامه یابد و همه از وزیر نفت گرفته تا سایر شرکت‌‌‌‌های خصوصی درصدد هستند که یک تحولی به وجود بیاید.

برای دستیابی به اهداف خود چرا از یاردی که در امارات دارید استفاده ‌‌‌‌نمی‌کنید؟

همانطور که قبلا هم اشاره کردم از این یارد استفاده ‌می‌شود و جکت‌های A20 و A21 ابوذر که اخیرا عملیات بارگیری و نصب آنها انجام شد در همین یارد ساخته شده بودند. لازم است تاکید کنم که این یارد شرایط منحصر بفردی دارد، چرا که وسعتی بیش از یکصد‌ و سی و پنج هزار متر مربع  و 200 متر اسکله اختصاصی دارد که همین موارد قابلیت انجام انواع عملیات ساخت و ساز را به ما می‌دهد. اما نکته در اینجاست که شرکت توتال که اخیرا برای ارزیابی کیفی شرکت‌های ایرانی آمده بود،  فقط یاردهای ایرانی را انتخاب و برای ساخت و ساز بر ‌می‌گزیند. بنابراین ما درصدد هستیم که حتما یک یارد در ایران با همان توانمندی‌های یارد امارات داشته باشیم‌. چرا که مسلما داشتن یک یارد مناسب دست ما را در خیلی از کارها باز ‌می‌گذارد.

قبول دارم که وجود یارد جدید در ایران دست شما را در خیلی کارها باز ‌‌‌‌می‌گذارد، اما سوال من از این جهت بود که باتوجه به اینکه مجموعه شما در خرمشهر هم یاردی در حال ساخت دارد، نگاه بلند مدت شما و سیاست‌تان را در قبال ساخت یک یارد جدید در قشم یا سایر یاردهای موجود که متعلق به شرکت‌های رقیب شما هستند بدانم؟

اولا یارد خرمشهر ما اصلا قابل قیاس نیست؛ در خرمشهر یارد  شرکت اروندان و تاسیسات دریایی هم وجود دارد ولی یارد ما از نظر استراتژیک بسیار متفاوت است. به دلیل اینکه یک طرفش رودخانه اروند و یک طرفش هم جاده خرمشهر به اهواز است. مساحت یارد حدود 28 هکتار است، سیستم اداری این یارد نیز جدید است و در حال تجهیز بخش‌های دیگر هستیم‌. اما هنوز هیچ چیز نساخته‌ا‌‌یم. حقیقتش را بگویم خیلی کارهای ما فقط جنبه عملیاتی و برنامه ریزی داشته است و در عمل فعلا دست نگه داشته‌‌ایم تا در قالب  یک پروژه  نسبت به ساخت، تجهیز و توسعه یارد اقدام کنیم. چرا که هزینه آن برای ما زیاد است و واقعیت این است که الان چاره‌ای نداریم، چون با نبود پروژه چه طور ‌‌‌‌می‌توانیم حوضچه  تعمیراتی بسازیم؟ اینکار هزینه زیادی برای ما دارد.

در شرایط فعلی که بسیاری از شرکت‌های فعال در صنعت فراساحل ایران به دلیل نبود پروژه یا کمبود شدید منابع مالی، فعالیت چندانی ندارند، آینده و چشم انداز کاری صنعت فراساحل ایران را چگونه ‌‌‌‌می‌بینید؟

به نظر بنده این بخش نیاز به به سرمایه گذاری و فناوری بیشتری دارد. پروژه‌های بزرگی چون میادین فرزاد A,B، پارس شمالی و‌....... نمونه‌های از فرصت‌های آتی فراساحلی کشور است. با اینحال اگر بخواهم حال حاضر را مد نظر قرار بدهم، واقعیت این است که آینده روشنی را ‌‌‌‌نمی‌بینم؛ ولی با توجه به این که مصاحبه‌‌‌‌ها و سخنرانی‌‌‌‌های وزیر محترم نفت، مدیرعامل محترم شرکت ملی نفت و سایر دوستان نویدبخش است و نمونه‌اش قرارداد جدیدی بود که با شرکت توتال بسته شد و چشم انداز روشنی برای صنعت فراساحل محسوب ‌‌‌‌می‌شد، که البته متاسفانه علیرغم امضای قرارداد، هنوز محقق نشده است؛ شما ‌‌‌‌می‌دانید ما مرزهای آبی بسیاری داریم و ‌‌‌‌می‌دانید که ما به واسطه پارس جنوبی در بهره وری گازی دومین کشور دنیا هستیم و اگر صنعت فراساحل ایران بخواهد عقب بیافتد، متاسفانه در آینده نزدیک بخش عمده‌ای از صنعت نفت کشور ضربه خواهد خورد؛ گواه این مدعا جکت‌هایی است که متاسفانه سال‌‌‌‌هاست که در یارد نفت سازه قشم مانده است و به دلیل نبود منابع مالی برای نصب نرفته است و اگر این روند ادامه پیدا کند به نظر من به زودی یک زلزله و نابودی صنعت فراساحل و در نهایت صنعت نفت ایران را خواهد گرفت و البته امیدوارم که این قضیه جدی نباشد و حداقل خودم را خوش بین ‌‌‌‌می‌بینم که قطعا این قضیه عوض خواهد شد.  بنابراین مطمئنا راهکاری توسط مسئولین نفت و رئیس جمهور محترم اندیشیده خواهد شد تا این چالش به زودی حل شود و صنعت فراساحل ایران به دوران شکوفایی خود بازگردد؛ اگر شما تاریخ نفت ایران از سال 79 تا 85 را ورق بزنید، اوج شکوفایی صنعت فراساحل ایران در آن دوران بوده است که شرکت‌‌‌‌هایی مثل توتال، هیوندایی و از این قبیل آمدند و پروژه‌‌‌‌ها را به نحو احسنت در فازهای مختلف دو، سه، چهار، پنج راه اندازی کردند که 2 و 3 را توتال، 4 و 5 را آجیپ و6 و 7 و 8 را استات اویل انجام دادند و در این دوران اوج شکوفایی صنعت فراساحل ایران مشاهده شد و ما با قطر به صورت برابر حرکت ‌‌‌‌می‌کردیم؛ اما پس از آن نزول کردیم؛ اما امید دارم که دوباره آن سال‌‌‌‌ها را ببینیم و دوباره دفاتر ما پر از نیروهای انسانی ایرانی شود؛ متاسفانه در حال حاضر متخصصان خوب ایرانی از دانشگاه‌‌‌‌های معتبر مملکتی دست به کارهایی ‌‌‌‌می‌زنند که به لحاظ شغلی در شان آن‌‌‌‌ها نیست‌‌‌‌. واقعا امیدوارم دوباره به روزهای شکوفایی برگردیم زیرا در آن زمان است که این یاردها  (یاردهای فعلی و در دست ساخت) کم هم خواهد بود.

همان طور که ‌‌‌‌می‌دانید رکود در حوزه پروژه‌‌‌‌های فراساحل، محدود به کشور ما نیست و در جهان نیز هر زمان قیمت نفت کاهش پیدا ‌‌‌‌می‌کند، شرکت‌‌‌‌های بین المللی نیز استراتژی خودشان را برمبنای قیمت ‌‌‌‌می‌گذارند و برای جلوگیری از ضررهای احتمالی، یک سری از تجهیزات خود را به فروش می‌رسانند. جنابعالی نیز در کلامتان اشاره داشتید که یک سری از تجهیزات شرکت را به خاطر ‌‌‌‌قدیمی ‌بودن سال ساخت (آنهم علی رغم نوسازی‌هایی که بر روی آنها انجام داده‌اید) هنوز نتوانسته‌اید به کار بگیرید. با توجه به تجربیات جهانی، آیا در مجموعه شما این استراتژی وجود ندارد که یک سری از تجهیزات ‌‌‌‌قدیمی ‌خودتان را فروخته و با تجهیزات جدید جایگزین کنید؟

فروش برخی از تجهیزات در مجموعه ما نیز مسبوق به سابقه است و در مقاطعی، ما هم مجبور شدیم یکی دو سازه خود در خلیج مکزیک یا عراق را که یکی دو سال هم کار کرده بودند بفروشیم. اما در کل در بازار خارج به دلیل این که عموما خودشان سازه‌های زیادی برای فروش دارند و از طرفی با توجه به مشکلاتی که در تبادل ارز وجود دارد، خیلی خریدار نیستند؛ الان شما در نظر بگیرید که مثلا ما ‌‌‌‌می‌خواهیم یکی از تجهیزات خود را در بازار داخل به فروش برسانیم، اما خریداران احساس ‌‌‌‌می‌کنند مشتری اول و آخر آن خودشان هستند. بنابراین یا می‌خواهند خیلی ارزان بخرند ‌و یا این که ‌‌‌‌نمی‌خرند؛ درست است که بعضی از این تجهیزات ‌‌‌‌قدیمی ‌است، اما اگر یک آزمایش دریایی انجام بدهیم تمام استانداردها را برآورده ‌‌‌‌می‌کند و به نظرم بهتر است این موضوع مورد نظر باشد؛ به نظر من باید به بحث نوسازی و به روزرسانی تجهیزات توجه کرد؛ ما بسیاری از این تجهیزات را بازسازی و نوسازی کردیم وتاییدیه  BV را هم گرفتیم؛ ولی باز هم کارفرما اعلام کرده که سال تولید باید بالای 2010 یا 2005 باشد یا آقایان به سمت و سویی ‌‌‌‌می‌روند که یک جک آپ خاص را در نظر ‌‌‌‌می‌گیرند. شما جستجو ‌‌‌‌می‌کنید و ‌‌‌‌می‌بینید که تنها یک جک آپ با این مشخصات در دنیا وجود دارد که آن هم مثلا در سنگاپور است؛ من این موارد را به جناب آقای کاردر، مدیرعامل شرکت ملی نفت هم حضوری گفته‌ام و نامه‌ای هم ارسال کردیم که ایشان حرف ما را پذیرفتند و خوشبختانه از آن مذاکره نتیجه گرفتیم؛ حقیقت این است که ما هم بخشی از دارایی‌‌‌‌هایمان از جمله چند شناور دیگر را بخاطر مشکلات مالی زیر قیمت به خریدار داخلی فروخته‌ایم و گرنه ما هم دوست داریم ناوگانی که روی آن کار کرده‌ایم، زحمت کشیدیم و آنرا نوسازی کرده‌ایم، به عنوان دارایی خود در پروژه‌ها از آن استفاده کنیم؛ در حال حاضر تنها دغدغه و نگرانی که بنده دارم این است که در کشور پدری راهنمایی ‌‌‌‌می‌کند و فرمان ‌‌‌‌می‌دهد، اما متاسفانه فرزندان به نحو احسنت اجرا ‌‌‌‌نمی‌کنند. برای مثال در حال حاضر جک آپ  اقامتی ما فقط به خاطر اینکه سال ساخت آنها مربوط چند سال پیش است کار ندارد اما هزینه‌های آن چون سوخت ،آب، تعمیر و نگهداری و..... بر عهده ماست ؛ مگر ما دوست نداریم این‌‌‌‌ها را به کار بگیریم، شما اگر مناقصات را رویت کنید، ‌‌‌‌می‌بینید یک محدودیت‌هایی اعمال می‌کنند که ما مجبوریم شناور‌ها و جک آپ‌های خارجی‌‌‌‌ها را بیاوریم و این بسیار بد است. بالاخره اقتصاد مقاومتی یعنی همین که شما اگر کت کهنه‌ای هم دارید، همان را اتو بکشید و ادکلن بزنید و فعلا استفاده کنید و نروید چند برند خارجی بخرید. درد ما شرکت‌‌‌‌های خصوصی که تجهیزات و سازه داریم، همین است.

شما به بحث داخل اشاره کردید که کارفرماها شرایطی ‌‌‌‌می‌گذارند که در نهایت به ضرر خودشان هم هست، چرا که اگر به شما ‌‌‌‌می‌گویند بارج اقامتی 2015 بیاورید؛ پول بیشتری هم بایستی بابت آن بدهند، اما اگر از تجهیزات مجموعه شما استفاده کنند که نوسازی هم شده است، قطعا هزینه کمتری ‌‌‌‌می‌پردازند. در حال حاضر با توجه به این مشکلاتی که در داخل وجود دارد، آیا کشورهای منطقه نظیر عراق ظرفیتی دارند که در بازار آن‌‌‌‌ کار کنید؟

بله ما با شرکت نفت عراق و تعدادی از شرکت‌های خصوصی این کشور نیز مذاکره کرده‌ایم و اقدامات اولیه جهت ثبت شرکت در این کشور نیز در حال انجام است‌. در همین حال تعدادی از شرکت‌های ایرانی نیز مایل هستند از طریق قرارداد‌های همکاری با ما در این کشور همراه باشند. این در حالی است که در امارات نیز سال‌هاست که  فعال هستیم، بازار را ‌‌‌‌می‌شناسیم اما همان طور که اشاره داشتید بازار نفت و پروژه‌‌‌‌های فراساحل در ایران و خاورمیانه دچار رکود شده است؛ البته قطری‌‌‌‌ها بالغ بر چندین برابر ما پروژه‌‌‌‌های نفتی دارند، اما در حال حاضر همه منتظر نشسته‌اند تا  ببینند سیاست گذاری‌‌‌‌های جدید چه ‌‌‌‌می‌شود؟ در حال حاضر توتال به ایران آمده است و به زودی شرکت‌‌‌‌هایی نظیر شل نیز خواهند آمد؛ دولت ایتالیا نیز با دولت ایران روابط خوبی دارد و آن‌‌‌‌ها هم به نوعی ورود ‌‌‌‌می‌کنند و آن زمان تبادل پول کشور به کشور، خواهد بود نه داخل کشور؛ بنابراین ما هم منتظر نشسته‌ایم تا یک سرمایه گذار خارجی بیاید و یک تغییر مثبتی در مجموعه نفت و فراساحل به وجود بیاید و شما مطمئن باشید که ما برای آن روزها، لحظه شماری ‌‌‌‌می‌کنیم و مطمئن هستیم که همین جک آپهای فعلی ما را نیز خواهند خواست.

آیا به غیر از کشور عراق برای ورود به بازار سایر کشورهای منطقه هم برنامه‌ای دارید؟

بله. منطقه هدف ما بیشتر خلیج فارس است، چون دارایی‌‌‌‌ها و یاردها و نیروی انسانی ما به صورت بومی در این محدوده است؛ البته یک کار هم در آمریکای جنوبی داشتیم.

لطفا کمی بیشتر در این خصوص توضیح دهید.

ما آن جا یک عملیات جابه جایی دکل داشتیم، جک آپی را از امارات به خلیج مکزیک‌‌‌‌ حمل کردیم که دو سال تحت اجاره شرکت نفتی مکزیک بود؛ اما متاسفانه به دلیل بحث‌‌‌‌های سرمایه گذاری دست ما برای توسعه فعالیت های بین المللی کمی بسته است.

چرا؟

چون شرکت در پروژه‌‌‌‌های بین المللی منوط بر این است که شما توان مالی‌تان را افزایش بدهید و تجهیزات شما درآمدزا باشند، ولی متاسفانه واحدهایی که چندین سال است خوابیده موجب محدودیت ما شده است؛ به همین علت ما چراغ قوه به دست به دنبال پروژه‌‌‌‌های داخلی هستیم تا بتوانیم چراغ مجموعه را روشن نگاه داریم تا با فراغ بال روی پروژه‌‌‌‌های بین المللی تمرکز کنیم؛ خودتان بخوبی می‌دانید که متاسفانه ارتباط بین الملل و فعالیت دو طرفه سخت شده و امیدواریم در آینده به نوعی تغییر کند.

و سخن پایانی شما در این مصاحبه؟

"اقتصادمقاومتی: تولید- اشتغال" شعاری بود که رهبر معظم انقلاب برای سال ۱۳۹۶ برگزیدند؛ شعاری که نشانگر نگاه راهبردی ایشان به مقوله اقتصاد در جهت پیشرفت است و با پیگیری این راهبرد و تلاشی مجدانه در مسیر آن، رونق تولید و کسب و کار میسر خواهد شد. ما درشرکت رویال باختر کیش  فقط این درخواست را داریم که شعار اقتصاد مقاومتی به معنی واقعی کلمه در مجموعه نفت جاری شود.